وقتی دارم از شدت درد به خودم میپیچم و اشکم ناخواسته میریزه، وقتی برای التیام درد جسمم نیاز به نوازش و آغوشت دارم... همون لحظه پیامک میدی: "خدایا حال همسر عزیز من رو تو خوب کن....یاشافی :( " اونوقته که مثل بچه ی گم شده ای که رسیده باشه به آغوش مادرش بغضم میترکه و به هق هق میفتم! ... دیگه جای خالیت حس نمیشه! چون تو خودِ خود آغوش توام... تو اینجایی، پیش همسرت! حتی لحظه هایی که جسمت کنارش نیست...
